Długo się zbieraliśmy... no i wreszcie, właśnie zaczęliśmy wykop pod fundamenty nowej alpakarni. Od dawna oglądaliśmy po nocach zdjęcia z innych hodowli a i przy okazji naszych podróży staraliśmy się dokumentować ciekawe rozwiązania u innych hodowców. A potem już tylko usiąść i przegadać z architektem różne możliwości, zaadaptować to wszystko do naszych warunków. Bardzo lubimy naszą obecną stajnię, choć to zwyczajna, stara podlaska stodoła. Jest tak swojska i kameralna. Alpak

Zastanawialiśmy się jak praca wg metody Camelidynamics zadziała ze starszymi alpakami o już wykształconym charakterze, sceptycznymi wobec ludzi. Bo gdy zaczyna się pracę z półrocznymi maluchami to trochę jak modelowanie plasteliny, efekt jest dość przewidywalny - przy właściwym postępowaniu wyrosną na fajne, ufne misie chętne do współpracy, patrz: Czesiek, Boniek i spółka. No a starszaki? Rosły sobie dotąd we własnym stadnym świecie, spotykały nas głównie w kontekście obrządk

Pojechaliśmy na warsztaty Camelidynamics z Sibylle Klasing-Mann, jedną z mistrzyń tej szkoły. Genialna metoda pracy z alpakami, kilka prostych zasad i twoje płochliwe alpaki zmieniają się w potulne misie. Od pewnego czasu testowaliśmy to na Dudusiu i efekt jest niesamowity. Jeśli chcecie o tym poczytać polecamy forum samej Marty McGee Bennett, twórczyni Camelidynamics. Wystarczy założyć sobie bezpłatne konto i wchodzicie w świat wg alpak, masa wątków do odkrycia, przemyślenia

Zbudowaliśmy na szybko mały kojec. Możemy teraz zapraszać do niego kolejne alpaki i urządzać kilkuminutowe sesje tête-à-tête. Pracując w ograniczonej przestrzeni łatwiej przyzwyczajać płochliwą alpakę do bliskości, dotyku, kantarka czy szczepień. Przede wszystkim nie trzeba jej łapać (to dla alpaki stresujące). Po wejściu do kojca po prostu stoi sobie obok nas lub swobodnie chodzi dookoła, czuje się bezpieczna i z czasem pozwala na bezpośredni kontakt. Najlepiej wpuścić dwie,

Wzruszona. Kilka nocy myślenia o tym jak Piotrek zareaguje na kantarek, a on najzwyczajniej pozwolił go sobie założyć. Powolutku, bez ciśnienia. Najpierw obejrzał go ze wszystkich stron, obwąchał. Potem wsunął kawałek nosa. Znowu obwąchał. Włożył cały pyszczek i czekał aż zapnę sprzaczkę i doczepię sznurek. A potem się przytulił. Pochodziliśmy sobie parę minut dookoła po zagrodzie i zdjęliśmy kantarek. Następnym razem spróbujemy wyjść na podwórko. PS. Ten post i to zdjęcie pr