Zastanawialiśmy się jak praca wg metody Camelidynamics zadziała ze starszymi alpakami o już wykształconym charakterze, sceptycznymi wobec ludzi. Bo gdy zaczyna się pracę z półrocznymi maluchami to trochę jak modelowanie plasteliny, efekt jest dość przewidywalny - przy właściwym postępowaniu wyrosną na fajne, ufne misie chętne do współpracy, patrz: Czesiek, Boniek i spółka. No a starszaki? Rosły sobie dotąd we własnym stadnym świecie, spotykały nas głównie w kontekście obrządk

Od dawna ciekawiło nas jak właściwie alpaki śpią. Zobaczyć śpiącą alpakę to nie lada zadanie, najczęściej reagują na najmniejszy ruch. Dzisiaj po długim dniu i spacerze z gośćmi Piotrek zasnął mi na ramieniu. Dosłownie. Siedzieliśmy razem w zagrodzie, Piotrek położył się tuż obok. Przez chwilę przeżuwał zapas trawy z żołądka a potem, powolutku, osunęła mu się głowa i zasnął oparty pyszczkiem o mój łokieć, z lekko podwiniętą wargą, jak małe dziecko. Wyjątkowe uczucie, zwłaszcz

Pojechaliśmy na warsztaty Camelidynamics z Sibylle Klasing-Mann, jedną z mistrzyń tej szkoły. Genialna metoda pracy z alpakami, kilka prostych zasad i twoje płochliwe alpaki zmieniają się w potulne misie. Od pewnego czasu testowaliśmy to na Dudusiu i efekt jest niesamowity. Jeśli chcecie o tym poczytać polecamy forum samej Marty McGee Bennett, twórczyni Camelidynamics. Wystarczy założyć sobie bezpłatne konto i wchodzicie w świat wg alpak, masa wątków do odkrycia, przemyślenia

Zbudowaliśmy na szybko mały kojec. Możemy teraz zapraszać do niego kolejne alpaki i urządzać kilkuminutowe sesje tête-à-tête. Pracując w ograniczonej przestrzeni łatwiej przyzwyczajać płochliwą alpakę do bliskości, dotyku, kantarka czy szczepień. Przede wszystkim nie trzeba jej łapać (to dla alpaki stresujące). Po wejściu do kojca po prostu stoi sobie obok nas lub swobodnie chodzi dookoła, czuje się bezpieczna i z czasem pozwala na bezpośredni kontakt. Najlepiej wpuścić dwie,

Wzruszona. Kilka nocy myślenia o tym jak Piotrek zareaguje na kantarek, a on najzwyczajniej pozwolił go sobie założyć. Powolutku, bez ciśnienia. Najpierw obejrzał go ze wszystkich stron, obwąchał. Potem wsunął kawałek nosa. Znowu obwąchał. Włożył cały pyszczek i czekał aż zapnę sprzaczkę i doczepię sznurek. A potem się przytulił. Pochodziliśmy sobie parę minut dookoła po zagrodzie i zdjęliśmy kantarek. Następnym razem spróbujemy wyjść na podwórko. PS. Ten post i to zdjęcie pr